Hij dacht de sterren van de hemel te zullen spelen. Daar is het evenwel bij gebleven. Vanwege een gebrekkige motoriek is het een uitzonderlijke prestatie dat hij het heeft geschopt tot international. Dit zegt veel over de kwaliteit van ons voetbal. Maar hij heeft een extra kwaliteit, namelijk die van de grijns. Menig tegenstander raakte volledig uit het lood bij het zien van die grijns. Om eenmaal bekomen van de schrik te bemerken dat de bal hem was afgepakt. Door Martins.
Ooit in een goed jaar in donker Afrika geproduceerd. Het heeft heel wat zweet en tranen gekost, want bij paps was zowat alles rijkelijk bemeten, behalve zijn portemonnee. Paps nam het zweet voor zijn rekening en mams ging met een mond vol voor de kreet. En als het zweet en de grijns bij elkaar komen, dan krijg je Martins Indie. Een flink uit de kluiten gewassen poepertje, waarvan je toen al kon zien dat hij zijn paps zou opvolgen in alles wat groot en breed is. Aanvankelijk dacht men dat het de uitloop van de navelsteng was, maar dat bleek al heel gauw om zijn plassertje te gaan.
Martins verbleef slechts 1 nachtje in het ziekenhuis, dit tot groot verdriet van het verplegend personeel. Men had hem graag wat langer verpleegd. Ze stonden in de rij om hem in bad te stoppen en dan vervolgens te soppen. Zo een grote hadden ze daar nog niet gezien. Een leuter van wereldklasse. Martins is weer liefdevol opgenomen in de ploeg. Na een weekje rust mag hij weer zijn grijns laten zien. Maar dan zit helaas de klus er al op.
